Na desnoj obali Dunava, na platou Gardoškog brega, iza odbrambenog zida sa puškarnicama i bastionima iz 1841. godine, nekadašnjim delom bedema grada Zemuna, nalazi se najstarije groblje u Beogradu, formirano prvih decenija osamnaestog veka.
Na ovom prostoru objedinili su se brojni narodi, kulture i ideologije. Spojile su se tri konfesije, svaka na svojoj strani, pravoslavna, rimokatolička i jevrejska, kao i ateisti, ali i oni neopredeljeni.
Spojili su se stanovnici različitog porekla, društvenih položaja i pozicija, bogati i siromašni, ratnici i žrtve. Svoje mesto su našli rimokatolička kapela Žalosne Gospe, pravoslavna crkva Svetog Dimitrija (Hariševa kapela), spomenik Hristovog raspeća, Jevrejsko i Partizansko groblje. Objedinili su se ravnopravno, svako na svojoj strani, pobednici i poraženi u Velikom ratu, kao i žrtve i borci Drugog velikog rata.
Spomenik Žrtvama fašističkog terora 1941 – 1944. nad masovnom grobnicom stradalih u logoru Staro Sajmište.
Na pravoslavnom delu zemunskog groblja nalazi se crkva Sv. Dimitrija, poznatija kao Hariševa kapela, građena je tokom 1874. godine po projektu arhitekte Svetozara Ivačkovića, kao zadužbina uglednog zemunskog trgovca Dimitrija Petrovića i njegovog zeta Grigorija Hariša. U crkvenoj porti sahranjivani su od 1944. godine, zbog nedostatka prostora, i građani, pošto je o porti, kao i o celom groblju, odlučivala određena opštinska služba.
U porti se nalazi i zajednički spomenik stradalim u nacističkom logoru u Staroj Gradišci. Na pravoslavnom delu zemunskog groblja nalazi se više memorijalnih spomen obeležja, poput Spomenika umrlim članovima Zemunskog srpskog dobrovoljačkog pozorišnog društva iz 1895. godine; Spomenika srpskim vojnicima poginulim i umrlim za vreme Prvog svetskog rata, podignutog nad kosturnicom 1928. godine, Spomenika nad kosturnicom stradalih planinara.
U okviru Rimokatoličkog dela groblja nalazi se kapela Žalosne Gospe, formirana još prilikom nastanka Groblja, ali današnji izgled se pripisuje radovima koji su na njoj izvršeni 1811. godine. Na kapeli se izdvaja izuzetno vredna predstava Isusa Hrista u visokom reljefu rad vajara Rudolfa Valdeca. U okviru ovog dela Groblja 1928. godine podignuto je Spomen-obeležja palim ratnicima u Svetskom ratu 1914–1918. nad zajedničkom grobnicom austrougarskih vojnika. Na površini Zemunskog groblja izgrađena je 1972. godine uređena i parcela boraca iz NOR-a.
Pitanje proširenja, a zatim i izmeštanja zemunskog groblja pokrenuto je prvi put tridesetih godina dvadesetog veka, jer se ono našlo u potpuno izgrađenim, nastanjenim blokovima Donjeg grada, Gardoša i Gornje varoši. Inicijativa za izmeštanje groblja pokretana je tokom i nakon Drugog svetskog rata, ali do toga nije došlo, a zbog izuzetnih kulturno–istorijskih vrednosti 1973. godine odlučeno je da bi Zemunsko groblje trebalo tretirati poput Novog groblja, sa idejom da bude pretvoreno u spomen-park.
Nemogućnost proširivanja zemunskog groblja za potrebe daljeg sahranjivanja stanovnika opštine Zemun rešen je izgradnjom Bežanijskog groblja, ali Zemunsko groblje nije zatvoreno za sahranjivanje, već se na njemu i dalje obavljaju sahrane onih stanovnika Zemuna koji na tom prostoru imaju grobna mesta i grobnice u kojima su sahranjeni njihovi preci.
„1994. godine, Zemunsko gorblje je proglašeno za kulturno dobro Republike Srbije, dok je u sastav gradskih grobalja ušlo 1. januara 1970. godine, od kada se o njegovom uređenju i održavanju stara JKP ‘Pogrebne usluge’ Beograd, koje posebnu pažnju posvećuje ovom značajnom istorijskom groblju“, ističe Vladan Đukić, v.d. diretkora JKP „Pogrebne usluge“ Beograd.
Zahvaljujući dugogodišnjem iskustvu i ekspertizi, JKP „Pogrebne usluge“ Beograd je učestvovalo u sanaciji Hariševe kapele na Zemunskom groblju, a obezbeđuje i pogodnosti za stabilizaciju nadgrobnih obeležja primenom nove tehnologije koja garantuje njihovu dugotrajnu stabilnost, na koju se daje deset godina garancije. Planirane su i dodatne aktivnosti koje će doprineti očuvanju i funkcionalnosti ovog najstarijeg beogradskog groblja, kaže Đukić.
