Sjajne i prepoznatljive javne i privatne građevine po sopstvenim i tuđim projektima ili izgrađenim u saradnji sa svojim čuvenim savremenicima Hartlom, Kapusom, Brašovanom izgradio je poznati zemunski neimar i arhitekta Franjo Jenč. Sećamo ga se i danas 20. marta, kada se davne 1876. godine rodio u Zemunu.
Izuzetnog dara za projektovanje, građevinarstvo i crtež, Jenč je u Salcburgu i Zagrebu završio visoke škole sa preporukama, učeći od najcenjenijih majstora , ali nije prezao ni da lično uzme zidarski alat u ruke. Spojivši u sebi genij projektanta i izvođača, već prvim delima skrenuo je pažnju na sebe.
O prvoj, ranoj fazi njegovog rada, svedoči porodična kuća Jenčovih u Svetosavskoj ulici broj 19, izgrađena u klasičnom maniru duboke barokne i renesansne plastike, koji dominira i na raskošnom zdanju pošte u Glavnoj ulici (1896), kao i na Srpskom domu (1909), iako su građene u saradnji sa drugim arhitektama.
Pored nekoliko znamenitih porodičnih domova u Glavnoj ulici, među kojima su najpoznatije kuće u duhu tada vladajuće secesije, u kojima su živele Magdalena Osvald, Katarina Marković, Jelena Jovanović, kao i stilski izbrušene Binderove kuće u Ulici Petra Markovića broj 4 i hotel ”Central”, ostaće njegovo najtrajnije i najpoznatije zaveštanje.
Naime, 1894. godine, Franjo Štrajher, vlasnik nekadašnje znamenite ”Romančićeve bašte”, u kojoj su se često, prema svedočanstvima zemunskih hroničara, održavali koncerti, predstave putujućih pozorišnih trupa i balovi, odlučio je da ”Baštu” zameni modernim hotelom sa restoranom. Prema nacrtima arhitekte Hartla, Jenč je sagradio najmoderniji hotel ”u gradu i šire”, sa restoranom i luksuzom primerenim najprobirljivijim posetiocima, osvetljen električnom sijalicom, pre nego što je struja zvanično uvedena. Štrajherovi naslednici su održavali standard po ugledu na najelitnije hotele evropskih prestonica. Hotel je imao 36 soba, opremljenih po poslednjoj modi, a otvorio je početkom 20. veka i drugi bioskop u Zemunu, u sklopu ugostiteljskog zdanja, sa najaktuelnijim i probranim filmskim repertoarom.
Štrajher je 1909. godine, predosećajući predratnu krizu, hotel ”Central” prodao njegovom graditelju i izvođaču Franji Jenču.
U periodu između Prvog i Drugog svetskog rata ”Centralova” bioskopska sala će sa 500 mesta biti najveća u gradu. Služila je i za izvođenje pozorišnih predstava i koncerata gala umetnika. Veo zaborava polako i sigurno prekriva epohu u kojoj je Zemun podsećao na Pariz ili Beč, a čiji je reprezent hotel ”Central” u Glavnoj 10, biser graditeljskog umeća Franje Jenča.
Svedena, modernistička građevina, simetrično podeljena dvema visokim kulama sa plitkom geometrijskom plastikom, iz Preradovićeve ulice je aneksom bila spojena sa zdanjem poznatim pod nazivom ”Zlatni anđeo”, koje je izgorelo.
Sve do 1969. godine ”Central” je održavao status neprikosnovenog hotela u Zemunu.
Franjo Jenč doživeo je duboku starost i prevalio stotu kada je umro 1967. godine, ostavljajući trajan pečat svog postojanja na našem prostoru, vidljiv u brojnim reprezentativnim građevinama Zemuna koje je ”potpisao” svojim jedinstvenim rukopisom. Najveći deo njegove zaostavštine u prostorno istorijsko-kulturnoj celini od velikog značaja, Starom jezgru Zemuna, pod zaštitom je države od 1979. godine
