Neizbrisiv trag u istoriji matematike svojim doprinosom matematičkoj analizi i teoriji funkcija ostavio je akademik Jovan Karamata, potomak ugledne zemunske porodice, rođen 1. februara 1902. godine u Zagrebu. Školovao se u Zemunu, a matematiku diplomirao u Beogradu i doktorirao kod prof. Mihajla Petrovića Alasa. Sa najboljim preporukama, usavršavao se u Parizu, a po povratku je postao univerzitetski profesor u Beogradu. Od 1950. godine do smrti 1967 – e radio je na Univerzitetu u Ženevi. Otkrio je teoriju realnih funkcija, pravilno promenljivih funkcija od izuzetnog značaja za savremenu teoriju verovatnoće.
Sahranjen je u porodičnoj grobnici na Zemunskom groblju. Delegacija SANU i Matematičkog fakulteta u Beogradu 23. aprila 2008. godine otkrila je spomen ploču u bronzi sa likom akademika Jovana Karamate u Njegoševoj ulici 18 u Zemunu. Na ploči je tekst: ”Jovan Karamata, Zagreb 1902 – Ženeva 1967. akademik, u svetu priznati srpski matematičar podigao je ovu kuću i u njoj živeo i radio od 1935. do smrti”.
Prvobitni projekat kuće zemunskog inženjera i arhitekte Franje Jenča, dr Karamata je izmenio, te je i danas jedno od najviših zdanja, sa prizemljem, prvim spratom i krovištem, čisto modernističko, svedeno i bez ukrasa, u takozvanom ”purističkom” stilu.
Porodica Karamata je doselila u Zemun u drugoj polovini 18. veka i dala poznate privrednike, bankare, profesore, inžinjere i dva akademika.
Jovan, predak i imenjak poznatog matematičara akademika, bio je vlasnik jedne od prvih štamparija u Zemunu, koja je, između ostalih, objavila i hroniku ”Zemun od najstarijih vremena pa do danas” dr Petra Markovića 1896. godine.
Stopama svog pretka, zvanje akademika u oblasti geologije stekao je i Stevan Karamata (1926 – 2015).
Prvi u Zemun iz Makedonije doseljeni Karamata, Dimitrije 1772. godine kupio je u današnjoj Karamatinoj ulici luksuznu kuću zemunskog trgovca Kuzmana Jovanovića, kroz koju će, dograđenu, uređenu i adaptiranu proći i car Josif Drugi sa feldmaršalima Lasijem, Laudonom i svojom svitom, a kasnije srpski patrijarh Josif Rajačić i Vuk Karadžić.
Zbog ogromnog istorijskog značaja i stilskih odlika, među kojima se ističe ampir i klasicizam, ova barokna gradska kuća i enterijerom i, posebno, zbirkom umetnički vrednih porodičnih portreta, od 1950. godine je spomenik kulture, a od 1979 -e i kulturno dobro.
