Vinarija Mozer, počela je sa radom 1848. godine. Te godine porodica Mozer osniva vinariju i veleprodaju vina, koja u narednim decenijama uspešno raste i odoleva svim neprilikama. Tako je između dva rata zabeleženo, da su u podrumima vinarije sačuvana i vina iz 1915. godine, kada su preko Zemuna letele granate i ulice bile ispunjene topovima i pešačkim pukovima. Iz tog vremena potiče i podatak da se u Vinariji u Mozerovoj 7 (posle rata Sime Šolaje), nalazio najveći drveni sud za vino u tadašnjoj Kraljevini Jugoslaviji, od čitavih 36.500 litara.
Ni za vreme Drugog svetskog rata vinarija nije prekidala rad, a jedan od Mozerovih, folsdojčer dr Johanes-Hans bio je prvi gradonačelnik okupiranog Zemuna, od aprila 1941. godine. Vlasnici Vinarije Mozer sredinom rata napuštaju okupiranu Srbiju i odlaze u Tursku, ostavljajući vinariju neizvesnoj budućnosti. Zemun je tada imao više od trideset hiljada stanovnika, različitog nacionalnog sastava. Nešto manje od polovine bili su Srbi, trećina Nemci, a petina Hrvati. Ostalo je zapisano da je oko tri hiljade Zemunaca za slobodu poginulo, a u okolnim selima, od okupatorske i ustaške ruke, našlo je smrt oko osam hiljada meštana.
Posle rata, kao saradnicima okupatora, Mozerovima je oduzeta sva nepokretna imovina. Nova vlast je vinariju preimenovala u Narodno vinarstvo i podrumarstvo – NAVIP, i nastavila da gradi vinarskog gigantana na Balkanu, i to veoma uspešno.
Izvor/foto: FB Moj Zemun
