Brankov most je važan deo gradske infrastrukture i po obimu saobraćaja je odmah iza Gazele. Povezuje centar Beograda sa Zemunom i Novim Beogradom preko reke Save.
Most je otvoren 1956. godine, ime je dobio po Brankovoj ulici, čiji nastavak i predstavlja. Konstrukcijski je predstavljao remek delo domaće arhitekture, Sava je premošćena bez ijednog stuba podupirača u sredini, nalazi se u zoni pristaništa, gde je bilo neophodno obezbediti uslove za manevrisanje brodova.
Na mestu današnjeg Brankovog mosta pre Drugog svetskog rata, nalazio se most kralja Aleksandra, koji je srušen 1941.godine. On je bio prvi beogradski drumski most, koji je pušten u saobraćaj 1935. godine.
On je sa glavnim rasponom od 261 metra, svojevremeno bio i svetski rekorder.
Za Brankov most je vezana i zanimljivost, za koju malo ko zna.
Čine ga dva samostalna mosta blizanca od kojih je jedan, u pravcu Novog Beograda, stariji čak 22 godine, jer je izgradnjom ovog dela prestonice njegov sabraćajni kapacitet postao nedovoljan.
Brankova ulica, nekada poznata kao Gospodska, ime je dobila po pesniku Branku Radičeviću
Od februara do maja 1978. godine montirana je cela čelična konstrukcija, a za izgradnju novog mosta utrošeno je 4.500 tona čelika, 600 tona asfalta, a za prilaze i deo konstrukcije 510 tona armature.
Razliku je nemoguće uočiti kada se prelazi, ali ako šetate rekom ispod videćete dva potpuno odvojena mosta, koja se mnogo razlikuju.
Za vreme perioda socijalizma, zvanični naziv sadašnjeg Brankovog mosta je bio Most bratstva i jedinstva. Međutim, on nikada nije bio u potpunosti prihvaćen u narodu, Beograđani su ga uglavnom zvali Savski most ili „most u Brankovoj“. U nekom periodu svog postojanja nosio je i nezvanični naziv Zemunski most jer je njime išla tramvajska linija 14, prema Zemunu.
