Izraz „idi u majčinu ” među ljubiteljima kafana u savremenom Beogradu odavno nema pogrdno značenje, jer je reč o lokalu u Zemunu. Posle „Razvoda braka” ostaje gorak ukus, osim ako nije u Krnjači, gde hrle ljudi željni ića i pića. Dobar zalogaj može da se okusi i kod – ko bi rekao – „Ljube Trovača” u Grockoj. Ovo su samo neki od „uvrnutih” naziva prestoničkih kafana, iza kojih često stoje još zanimljivije anegdote. Ovakva stecišta boema i noćobdija su protivteža najezdi kafića i klubova „krštenih” stranim imenima, ali i baštinici specifičnog beogradskog duha.
Na krštenje restorana „Ona, a ne neka druga” u Zemunu, uticala je književnost. Legenda kaže da gazda nije znao kako da „krsti” lokal. Uzeo je prvu knjigu koja mu je bila pod rukom – delo Duška Radovića. Na proizvoljno odabranoj strani nasumice je ubo prstom i pogodio rečenicu koja će biti iznad ulaza u lokal.
Pojedini nazivi širom prestonice govore o poreklu menija. Među najboljim postojećim primerima su – „Kad jaganjci utihnu”, „Potkovica” (specijaliteti od konjskog mesa) kao i nekadašnja „Pogođena patka”, sada preimenovana u „Patka se vratila”. „Životinjskom carstvu” u imenima pridružila se i jedna vrsta koja nema veze sa gurmanlucima: devedesetih godina, blizu studentskog doma „Lola” radila je kafana „Kod žirafu, vanevropsku zverku”.
Nazivima kafana, kako nekadašnjih tako i savremenih, bavi se i sociolog Dragoljub B. Đorđević, profesor na niškom Mašinskom fakultetu. On je priređivač zbornika „Kafanologija” obima više od 650 strana. U publikaciji će se, osim tekstova na temu kafane koje su pisali istoričari, etnolozi, sociolozi, književnici, publicisti, novinari i mnogi drugi, naći i Đorđevićev spisak „Kafana: 582 veličanstvena naziva” (iz cele Srbije, nekad i sad).
