Pevačica narodne muzike Merima Njegomir, preminula je u 69. godini života nakon kraće bolesti. Iza sebe je ostavila velike hitove poput: Ivanova korita, Što je lepo kad se neko voli , Pamtim još i mnoge druge, ali je i jedina pevačica narodne muzike koja je dobila Vukovu nagradu za doprinos srpskoj kulturi.
Legendarna pevačica narodne muzike Merima Njegomir preminula je nakon kraće bolesti, javljaju domaći mediji. Ona je nedavno otkrila da je teško bolesna i da se bori sa teškim oblikom tumora.
Pevačica je rođena kao Merima Kurtiš u naselju Kalvariji u Zemunu, 9. novembra 1953. godine, ona je srpska pevačica narodne muzike, sa statusom istaknutog estradnog umetnika.Šta je Merima značila za narodnu muziku i srpsku kulturu?Bila je dobitnica je velikog broja priznanja, među kojima su: Vukova nagrada za doprinos srpskoj kulturi (jedina od pevača narodne muzike), Zlatna značka Kulturno-prosvetne zajednice i Zlatni mikrofon Radio Beograda, kao i preko dvadeset nagrada na brojnim muzičkim festivalima.
Prva je od pevača narodne muzike održala koncert na Kolarcu. Do sada je snimila više od trideset nosača zvuka (studijskih albuma i singl-ploča) i otpevala čuvene hitove: Ivanova korita, Ruzmarin, Zbog tebe, Što je lepo kad se neko voli, Opilo nas vino, Da nije ljubavi tvoje, Pamtim još, Kad zaškripi kapija, Zelene su oči tvoje, Mezimica…Osim komponovanih, njen repertoar čine i izvorne pesme šumadijskog, vranjanskog, crnogorskog i kosovskog melosa, sevdalinke, starogradske pesme, ruske pesme i romanse, kao i pesme na dvadeset stranih jezika, među kojima i na kineskom, hebrejskom, grčkom, italijanskom, mađarskom, francuskom Njen otac Adem, poreklom iz Ohrida, bio je usvojen kao dete.Majka Fatima rodom je iz Bijeljine. Roditelji su joj se razveli kad je završila osnovnu školu. Zbog razvoda roditelja propušta upisni rok u Zemunsku gimnaziju, te upisuje Turističku školu na Novom Beogradu.
Nakon srednje škole, završila je srednju muzičku školu „Kosta Manojlović“ u Zemunu, odsek za solo pevanje u klasi Milice Popović i Višu turističku školu u Beogradu.[1] Pred mikrofon je prvi put stala slučajno, pevajući nekoliko pesama za svoje društvo u pratnji orkestra „Citadela“, a od 1972. godine počinje da nastupa sa ovim orkestrom.Dok je pevala u restoranu „Romanitar“ primetio ju je Svetomir Šešić — Šele i pozvao da snimi probne snimke za Radio Beograd, od kojih pesme „Idem putem, pesma se ori“ i „Bisenija“ ostaju kao trajni snimci Radio Beograda.U komisiji koja ju je primila u Radio Beograd, bio je Cune Gojković.
B92
